Campina | dries otten

Campina is an emotional story.

First of all the house is standing in my birthplace, a small town filled with pine woods, sand dunes, cows and countryside.

The current owners, the sister of one of my best friends and her husband, were able to buy the parental home after the parents both died. The parents, the people who had the house built in the early ‘80ies, worked with a local architect but in the fashion of the time: no-nonsense & functional, with exposed concrete, with large glass areas and diagonally placed wooden ceiling finishes, exciting perspectives with ditto spaciousness, ...

Not exactly the average house in the street of this quiet village, but 40 years later it is still architecturally convincing.

Despite all the qualities present, the kitchen could use an adjustment after all this time.

Dark red is the common thread throughout the house. From lighting fixtures to door frames, it comes back somewhere in every room. Because the kitchen floor was in need of renewal, we installed a linoleum floor in Berlin Red (Forbo).

In the storage room it was visible that the ceiling consisted of concrete poured on site, with wooden planks.

That is why the wooden planks in the kitchen were removed and the raw concrete became visible here too.

This intervention in the kitchen further enhances the brutalist character of the house.

Contrary to what most customers would ask, this customer did not want to open the kitchen to the dining room. There was already a wide gap between kitchen and dining room, but you don't really have contact with the guests while cooking. In order to make the connection with the living spaces, a round island was grafted onto the corner of the kitchen. On this island, you can have a quick breakfast, a coffee on Saturday afternoon or an aperitif while your partner is cooking.

The attention grabber of the kitchen is central to the opening between dining room and kitchen: a floor-to-ceiling cabinet in the Abet Laminati Digital Circus, the laminate that was once designed by the avant-garde group Superstudio. The refrigerator, dishwasher and lots of dishes are stored in this cupboard wall. We added yellow lacquered balls as door handles.

Both to the left and right of the central cabinet, we placed a floating volume in blue laminate. To the right of the central furniture is the wet area with the sink. To the left of the central furniture, we drew an extra worktop in the same way with extra storage underneath. Above this work bench, we devised cabinets finished with mirrored doors.

On the other side of the wet zone is the cooking zone. In order not to add more materials and colors, we have tried to keep this furniture as abstract as possible. The worktop and fronts are finished in matt sanded stainless steel.

We replaced the revolving door to the utility room with a sliding door. In this way, it became possible to organize the utility room more efficiently. The original red lacquered steel door frame could remain.

[DE]

Campina is een emotioneel verhaal.

Allereerst staat het huis in mijn geboortedorp, een kleine gemeente vol dennenbossen, zandduinen, koeien en velden.

De huidige eigenaren, de zus van een van mijn beste vrienden en haar man, konden het ouderlijk huis kopen nadat de ouders allebei waren overleden. De ouders, de mensen die de woning begin jaren '80 lieten bouwen, werkten samen met een lokale architect maar wel in de mode van toen: no-nonsense & functioneel, met zichtbeton, met grote glaspartijen en diagonaal geplaatste houten plafondafwerkingen, spannende perspectieven met dito ruimtelijkheid, ... Niet bepaald het doorsnee huis in de straat van dit rustige dorp, maar 40 jaar later is het architectonisch nog steeds overtuigend.

Ondanks alle aanwezige kwaliteiten kon de keuken na al die tijd wel een aanpassing gebruiken. Donkerrood is de rode draad door het hele huis. Van verlichtingsarmaturen tot deurkozijnen, het komt in elke kamer wel ergens terug. Omdat de keukenvloer aan vernieuwing toe was, legden we een linoleumvloer aan in Berlin Red (Forbo).

In de berging was zichtbaar dat het plafond bestond uit ter plaatse gestort beton, met houten planken bekist. Daarom werden de houten planken in de keuken van het plafond verwijderd en werd het ruwe beton ook hier zichtbaar. Deze ingreep in de keuken versterkt het brutalistische karakter van de woning nog meer.

In tegenstelling tot wat de meeste klanten zouden vragen, wilde deze klant de keuken niet openen naar de eetkamer. Er was al een grote opening tussen keuken en eetkamer, maar tijdens het koken heb je niet echt contact met de gasten. Om de verbinding met de leefruimtes te maken, werd op de hoek van de keuken een rond eiland geënt. Op dit eiland kun je genieten van een snel ontbijt, een kopje koffie op zaterdagmiddag of een aperitief terwijl je partner kookt.

De aandachtstrekker van de keuken staat centraal in de opening tussen eetkamer en keuken: een kamerhoge kast in het Abet Laminati Digital Circus, het laminaat dat ooit werd ontworpen door de avant-gardegroep Superstudio. In deze kastenwand zijn de koelkast, vaatwasser en veel servies opgeborgen. We voegden geel gelakte bollen toe als deurklinken.

Zowel links als rechts van de centrale kast plaatsten we een zwevend volume in blauw laminaat. Rechts van het centrale meubel bevindt zich de natte ruimte met de gootsteen. Links van het centrale meubel tekenden we op dezelfde manier een extra werkblad met daaronder extra opbergruimte. Boven dit werkvlak bedachten we kasten afgewerkt met spiegeldeuren.

Aan de andere kant van de natte zone bevindt zich de kookzone. Om niet nog meer materialen en kleuren toe te voegen, hebben we geprobeerd deze meubels zo abstract mogelijk te houden. Het werkblad en de fronten zijn afgewerkt in mat geschuurd RVS. 

De deur naar de bijkeuken hebben we vervangen door een schuifdeur. Op deze manier werd het mogelijk om de bijkeuken efficiënter in te richten. Het originele rood gelakte stalen deurkozijn mocht blijven staan.

Lead Architects: dries otten & axelle vertommen

Photography: dries otten