Cornes Espacio Residencial | Carbajo Barrios

Schedule

Buildings develop a residential complex compound by 125 apartments, which develop 22 different typologies of dwellings. Complementarily exists a bicycle parking, a gym, and a communal living room.

Situation

Buildings are in Santiago de Compostela, Galicia, in fields occupied by Cornes Railway Station since 1873. Part of it had refurbished and the result is a public building called “Casa das Asocacións”, which host all different associate collectives of the city and is located next of projected apartment block. That old station housed the first Galician railway line between Santiago de Compostela and Carril. The building will be used for passenger transport for two decades, until the entry in service of the actual railway station of Santiago de Compostela (in other location) in April of 1943. As of this moment, it’s continuing to function as merchandise assistant railway station during some decades more, over the name “Santiago-Cornes”, until his dismantling at twentieth century final days.

Free space

The urban planning anticipated a three lineal blocks management with two free private spaces for public use like elements of relation between parallel strips. The free space formalisation (exclusively pedestrian use) is conditioned by his lineal nature. More streets than squares, are proposed in direct relation with building ground floors, where it committed to residential use. This area is fragmented in lengthwise in two levels, a result of the vertical drop. Therefore, it projected a platform which is configured like a green corridor, drawing transversal paths for access to dwellings and longitudinal paths through the space in visual and ecological connection with surrounding parks. Some hollows appear on this space through underground floors, introducing large size vegetation, making distance between facades and apartments, and introducing natural illumination and ventilation towards garages and boxrooms. All of this is complemented with a transversal pedestrian street which cross buildings, decompressing the space in between and releasing transversal views.

Buildings

The urban planning is based on the premise to incorporate to apartments high levels of natural light and the harnessing of views that plot has of surrounding parks and city.

Three pieces form the building complex, which have a length between seventy and one hundred meters and approximately twelve meters of width. Also, all of them have a cantilever surrounding the entire perimeter. After that decision, it proceed to open the entire plan to the outside, with a fully glazed envelope, preventing the use of perimetral corridor as an exterior space of all apartments. The end of these spaces is delimited by a precast concrete lattice, which acts like a brise soleil, qualifying sunlight and views in between faced buildings. Corridor’s lattice will be the building skin, who define its constructed volume, opting for a regular distribution of a solid element which configure a coloured concrete fabric made by 20x20cm pieces separated between them around eighty centimetres. This solution is extended to the whole facade, until the ground floor where appears a variety of patios which permits separate facades from the urban line, creating a buffer zone from the apartments to the space toward they open it.

Given the massive geometry handed down from the urban planning, it decide to unify levels in collections of two floors to minimize the scale of facades. Furthermore, it provides movement, grabbing the allowed cantilever, turning on a tiny bit some floors over others, making different facade lines. It creates a movement on the volumetry which break the original prismatic envelope, reducing the impact of the implantation. Finally, it decides to tint the concrete envelope, avoiding that buildings dilute in the monochrome surrounding background and giving a ferruginous colour what reminds the industrial nature which had the original space, turned now in an approaching lighthouse to the southwest façade of the compostelan downtown.

Architecture: Carbajo Barrios

Lead Architects: Manuel Carbajo Capeáns and Celso Barrios Ceide

Photography: Luis Díaz Díaz - luisdiazdiaz.com

 
[ES] 

Programa

As edificacións desenvolven un conxunto residencial composto por 125 vivendas, garaxes e rochos, que durante o proceso de proxecto e posta en obra permitiron desenvolver 39 tipoloxías diferentes de vivenda tanto nunha única planta como en formato dúplex. O conxunto non conta con usos diferentes do residencial. Complementariamente ás vivendas disponse un espazo libre de uso público e catro espazos comunitarios cubertos: unha sala infantil, un ximnasio, un salón comedor e un aparcamento de bicicletas.

O Lugar

As edificacións sitúanse nos terreos ocupados desde o ano 1873 pola Estación de Ferrocarril de Cornes, parte da cal foi rehabilitada e que hoxe alberga a “Casa dás Asociacións”, que acolle a todos os colectivos asociados da Cidade nun edificio anexo aos proxectados. Esta antiga estación albergou a primeira liña de ferrocarril de Galicia entre Santiago de Compostela e Carril. O edificio estivo servindo ao transporte de viaxeiros durante dúas décadas, ata a entrada en servizo da actual estación de ferrocarril de Santiago de Compostela (noutra localización) en abril de 1943. A partir deste intre continuaría funcionando durante algunhas décadas máis como auxiliar de mercadorías baixo a denominación de Santiago-Cornes ata o desmantelamento da liña a finais do século XX.

O Espazo Libre

O plan urbanístico prevía unha ordenación con tres bloques lineais e dous espazos libres privados de uso público como elementos de relación entre tiras paralelas. A formalización dos espazos libres (de uso exclusivamente peonil) vén condicionada polo seu carácter lineal.  Máis rúas que prazas, están en relación directa coas plantas baixas das edificacións onde se aposta polo uso residencial, estando lonxitudinalmente fragmentadas en dúas alturas como consecuencia do desnivel existente. En consecuencia, proxéctase unha plataforma configurada como un corredor verde, debuxando os percorridos de acceso transversal ás vivendas e os lonxitudinais “a través” do espazo en conexión visual e ecolóxica cos parques circundantes. Incorpóranse a este espazo unha serie de baleiros cara ás plantas baixo rasante permitindo “distanciar” as fachadas das vivendas, a introdución de arboredo de maior porte e a ventilación e iluminación natural dos espazos destinados a garaxes e rochos. O conxunto compleméntase coa previsión dun paso transversal a través das edificacións que libera as vistas transversais e descomprime o espazo entre edificacións.

As Edificacións

A formulación parte da premisa de incorporar ás vivendas un alto grao de luz natural e o aproveitamento das vistas coas que conta a parcela cara aos parques circundantes e ao conxunto da cidade.

As construcións sobre a rasante son tres pezas de entre sesenta e cen metros de lonxitude e una ancho de 12 metros ás que se dota de voo en todo o seu perímetro. A partir desta decisión procédese á apertura total da planta edificada cara ao exterior, prevendo a utilización do corredor perimetral como espazo exterior en todas as vivendas delimitado por unha celosía exterior, a modo de brise soleil que matiza a luz solar e as vistas entre edificacións enfrontadas. O cerramento deste corredor exterior converterase na pel que defina o volume edificado, optándose por un elemento macizo que distribuído regularmente configura unha trama de formigón coloreado composto por pezas de vinte por vinte centímetros nunha trama de oitenta centímetros de separación. Esta solución xeneralízase en toda a fachada levándoa á planta baixa onde se configurarán unha serie de patios que permiten distanciar os cerramentos da aliñación conformando un espazo de amortecemento das vivendas co espazo libre ao que se abren.

Dada a rotunda xeometría herdada da ordenación urbanística, decídese unificar as plantas en conxuntos de dous forxados para minimizar a escala das fachadas. Ademais, dótalas de movemento, aproveitando o voo permitido, xerando unha serie de pequenos “xiros” dunhas plantas sobre as outras, conformando, así, aliñacións alternativas. Iso xera un movemento na volumetría que rompe a envolvente prismática de orixe, reducindo o forte impacto da implantación. Por último, decídese o tintado da envolvente de formigón, evitando que as edificacións se dilúan no